พวกเขาไม่ใช่เพื่อน ถึงจะคุยหรือพูดเล่นกันได้แต่สุดท้ายคนที่เราต้องการให้อยู่ด้วยก็คือ"เธอ" คนอื่นหรือแม้แต่"เธอ"คงไม่เข้าใจถึงความเหงาโดดเดี่ยวเดียวดายของคนที่ต้องอยู่คนเดียว นั่งมองคนอื่นเขากินข้าวกันโดยไม่มีใครสนหรือถามสักคำ ฯลฯ กับบางคนเขาไม่สนหรอกกับการอยู่คนเดียวลำพัง แต่กับเรามันมีผลอย่างมาก นี่แหละเป็นสิ่งที่"เธอ"หรือใครๆไม่มีวันเข้าใจได้ แต่ขอร้องว่า"คนอื่น"อย่าได้มาทับถมจิตใจคนเหงาด้วยคำพูดที่ว่า "เหงาอะไร คนเยอะแยะ" ท่ามกลางผู้คนมากมายแต่มันเหงาเคยรู้สึกแบบนั้นบ้างมั้ยล่ะ์???